4. Herbeoordeling

Twee tot drie maanden na onze opduik, komt de her-evaluatie. Dit stadium is het einde van de initiële therapie. Zo kunnen we het nut van de eerste behandeling beoordelen en nagaan of verdere behandeling nodig is.
In de praktijk zullen drie parameters worden geanalyseerd.

Plaque controle, die de medewerking van de patiënt aantoont. Nog meer dan bij het eerste onderzoek zal elk tandoppervlak zorgvuldig worden onderzocht om de geringste aanslag die de stabiliteit van onze behandeling in gevaar zou kunnen brengen, aan het licht te brengen. De aandacht van de patiënt wordt hier onmiddellijk op gevestigd.
Ontsteking, die tot uiting komt in de aanwezigheid van bloedingen bij het sonderen. Deze ontstekingsverschijnselen geven een indicatie van de aanwezigheid van residuele subgingivale bacteriële activiteit.
De diepte van de zakken, die zal worden vergeleken met de oorspronkelijke parameters. De waardering van de winst aan gehechtheid is immers de meest objectieve uitdrukking van een gunstige reactie.

Een rigoureuze analyse van deze drie benchmarks zal ons in staat stellen te beoordelen of onze behandeling succesvol was, zowel op het niveau van de patiënt in zijn geheel als op het niveau van elke site.
Men kan redelijkerwijs van een algemeen succes spreken wanneer 75% van de zieke plaatsen is behandeld. Wat betreft de criteria voor succes op het niveau van de plaats, zijn wij op zoek naar een pocketdiepte van minder dan 5 mm zonder bloeding bij het sonderen.

Tijdens deze eerste beoordeling kunnen zich verschillende situaties voordoen:

De plaque is onvoldoende onder controle en de respons op de eerste behandeling is onvoldoende

In deze situatie kan parodontitis niet worden gestabiliseerd. De patiënt moet ervan overtuigd zijn dat controle van de plaque een absolute noodzaak is voor de voortzetting van de behandeling, anders moeten alle therapeutische manoeuvres worden opgeschort in afwachting van een positief resultaat.

De plaque wordt doeltreffend onder controle gehouden en de respons op de behandeling is bevredigend voor alle plaatsen

In deze gevallen wordt de parodontale aandoening als gestabiliseerd beschouwd en kan de onderhoudsfase worden overwogen.

De plaque wordt doeltreffend onder controle gehouden en de respons op de behandeling is over het algemeen bevredigend maar niet volledig

Indien sommige plaatsen refractair zijn aan onze initiële behandeling of indien, ondanks een lichte verbetering, hun toestand geen stabiliteit op lange termijn kan voorspellen, zal een aanvullende plaatselijke behandeling (chirurgisch of niet) aangewezen zijn.

De controle van de plaque is doeltreffend, maar de algemene respons op de behandeling is ontoereikend

Indien na de initiële behandeling alle klinische parameters nog steeds wijzen op een algemene ontsteking van het parodontale weefsel, of zelfs op een verslechtering van de initiële situatie, dan zijn verschillende hypotheses mogelijk, die bij elkaar opgeteld kunnen worden:

De bacteriële flora is bijzonder virulent en een antibioticumkuur is aangewezen.
De patiënt lijdt aan een niet-gediagnosticeerde of niet-gestabiliseerde algemene pathologie die het genezingsproces belemmert. Er moet een nader medisch onderzoek worden uitgevoerd.
De weerstand van de patiënt is aangetast door zwaar roken. Een rigoureuze palliatieve parodontale behandeling blijft de enige manier om de parodontale afbraak te vertragen.

3. Behandeling

5. Aanvullende behandelingen